viernes, 8 de noviembre de 2013

A letra do noso himno

Se a queres escoitar mentres a les, pulsa aquí e así poderás cantalo.

Gallego (letra oficial)Gallego
(letra original de 1890)
Castellano
Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
esperta do teu sono
Fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais só os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das idades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
Nazón de Breogán.
Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar...?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar...?
Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.
Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.
Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.
¿Qué dicen los rumorosos,
en la costa verdeante
bajo el rayo transparente
de la plácida luna?
¿Qué dicen las altas copas
de oscura aguja arpada
con su bien acompasado
monótono zumbar?
De tu verdor ceñido
y de benignos astros
confín de los verdes castros
y valeroso suelo.
No des al olvido
de la injuria el rudo encono;
despierta de tu sueño
Hogar de Breogán.
Los buenos y generosos
nuestra voz entienden
y con arrobo atienden
nuestro ronco sonido,
Pero sólo los ignorantes
y salvajes y duros,
imbéciles y oscuros
no nos entienden, no.
Los tiempos han llegado
de los bardos de las edades
que vuestras vaguedades
cumplido fin tendrán;
pues, por doquier, gigante,
nuestra voz pregona
la redención de la buena
Nación de Breogán.

No hay comentarios :

Publicar un comentario