Tanto nas profundidades do mar como nos desertos, existen animais bioluminiscentes que poden producir a súa propia luz natural.
As dunas máis quentes dos desertos africanos e as profundidades máis recónditas dos océanos comparten un elemento en común: ambos esconden animais bioluminiscentes. A pesar de que ambos os ecosistemas distan moito de compartir condicións ambientais similares, é unha realidade que dan fogar a celenterados, mamíferos, lagartijas e bestas microscópicas que emiten a súa propia luz.
Xa sexa como mecanismo de defensa, elemento de comunicación cos seus pares, estratexia de distracción para os seus depredadores ou como parte do seu rito sexual, estes animais teñen a capacidade de revestirse de tons distintos na escuridade. Estes son algúns deles:
Medusa arco iris
Este celenterado foi avistado por primeira vez en 2013, nas proximidades das costas de Tasmania. A diferenza doutras especies similares, a Medusa arco iris ten a capacidade de irradiar toda a gama de cores na súa potencia bioluminiscente.
De maneira xeral, miden aproximadamente 13 centímetros. O 95 % da súa constitución química é auga. A pesar da súa impresionante capacidade lumínica, é un animal moi débil: basta o rozamento dunha rede de pesca común para destruílas por completo. Sábese que emite luz unicamente cando sente en perigo, a maneira de «un berro de auxilio«.
Plancto
É común que nas praias virxes percíbase un brillo azul sobre as ondas, particularmente potente nas noites. Os responsables desta manta de luz natural son unha especie de plancto microscópica, cuxa bioluminiscencia actívase co movemento natural da auga.
A luz emitida, novamente, é un mecanismo de defensa. Cando entra en contacto con auga en movemento, considera que está a ser atacado por algunha especie máis grande. Por esta razón, emite un escintileo curto, para confundir ao seu depredador antes de que poida comerllo.
Ornitorrinco
O ornitorrinco espertou a curiosidade de científicos e biólogos mariños por ser un animal difícil de entender. Ademais de ser venenoso, é un dos mamíferos que pon ovos. Aínda por riba, recentemente descubriuse que é un dos poucos animais bioluminiscentes que habita arroios no leste de Australia.
Gecko de Namibia
Nas profundidades máis inaccesibles para a vida humana do deserto de Namibia, a vida efervesce en tonalidades distintas. Recentemente, o achado dun gecko con franxas neón que brillan na escuridade captou a atención da comunidade internacional.
A fluorescencia inherente a este gecko de Namibia prodúcese cando o animal entra en contacto coa luz que a Lúa reflicte do Sol. É capaz de absorbela, para logo emitir unha lonxitude de onda máis longa a partir de secreciones químicas na súa pel, situándoo como un dos escasos animais bioluminiscentes do deserto.
Lura luciérnaga
Esta especie pertence á familia Enoploteuthidae, e é o único que pode emitir a súa propia luz. Xeralmente habita no Océano Pacífico Occidental, a uns 300 metros de profundidade. En cada un dos seus tentáculos, ten un órgano específico para producir bioluminiscencia de maneira natural.
Este é un mecanismo para atraer aos peixes pequenos dos que se alimenta. Hipnotizados pola luz en lugares completamente afastados do Sol, é unha trampa natural para poder comerllos. De maneira xeral, non superan os 7 centímetros de longo, e ten a capacidade de acender o seu corpo enteiro.
No hay comentarios :
Publicar un comentario